۱۳۹۱ دی ۲۲, جمعه

طرح لبخند ِ زمستانه به آسمان آبی تهران

پنجره‌ها واااا شده..... :ی

پ.ن: چند روز بود توآلودگی هوا دست و پا می‌زدیم و لابد باید به قول جناب سعدی "هر نفسی که فرو میرفت ممد حیات می‌بود و چون برون می‌آمد مفرح ذات"*... که نبود... که سرفه‌های بی‌امان را به همراه داشت. حالا اما آسمان این حوالی، یک‌دست آبی‌ست... :)

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر