یه موقع‌هایی همه چیز بر وفق مرادم پیش نمیره، مهم نیست. نره. باهاش میسازم. اما تو یه شرایطی آمادگی کامل دارم که کم بیارم، بذارم برم. دور شم. اشکام خیلی یواش و ناخودآگاه با باد گرمی که از پنجره ماشین میاد، همراه شه. از مبارزه دست بکشم. از پیش رفتن. از پس کشیدن. از هر چیزی...
فقط دور بشم و بذارم آروم اشکم بریزه. ذهنم رو مرتب کنم. بیست دقیقه دیگه میشم همون آدمی که باز میتونه پیش بره. هوووم. وقتی اعصابم خورد بود و یهو برنامم به هم ریخته بود (گفته بودم وقتی برنامه ای بذارم اگه توش گند بخوره انگار به اعصاب من گند خورده دیگه؟) بذارین برم.. بذارین حداقل 10 دقیقه با خودم تنها باشم تا به خودم مسلط شم. بعد میشم همون آدم قبل.
اخلاق بدیه؟ خوب دچارشم :|
اخلاق بدیه؟ خوب دچارشم :|
پ.ن: خنده بر هر درد بی درمان دواست؟ اوهوم لابد. اما دیگه خیلی یا حداقل در مورد این لحظه‌های من جواب نمیده. متسفانه
همش 10 دقیقه؟ خیلی خوبه که. من باید دو ساعت بخابم تا به وضع قبل برگردم وگرنه گور بابای همه چی :دی
پاسخحذففرشته یه ساعت قبل رو خواب بودم. :))
حذفحالا ربطی نداره اونقدا. فک کنم مال کم خوابیم بود. :ی
ربط داره. همه چیزای عالم به خاب ربط داره.
پاسخحذفآقا من یه روز کامل گریه میکنم، بعد فقط کافیه یکی دوساعت با قرص هم که شده بخابم. بعد بیدار میشم انگار نه انگار.
تشکر میکنم از اخلاقم :دی :))
من وقتی کلافه می شم می برم! یه روز کامل ارتباطم رو با همه قطع می کنم.... 10 دیقه خوبه!:)
پاسخحذفاولدوز :**
حذفشاید برای همینه که هیچ وقت ف.ب رو نبستم. البت خالی بستم ف.ب رو امشال چند باری به سرم زد ببندم، به خاطر پیج علی صالحی بود نبستم:))
چه خوب که بعد از 20 دیقه میشی همون آدم قببلی. این یعنی تو آدم قوی ای هستی
پاسخحذفواقن؟ هیجان زده شدم :ی :)
حذف