هوای تهران به طرز غمگینی آلوده است و کوه‌های
شمال یکهو در کثافت ِ غوطه‌ور در هوا، محو میشوند..
سیران یگانه، دخترکِ دبستانی در کلاس، در
کنار دیگر همکلاسیانش سوخت...و دیشب فوت شد...
نسرین ستوده و جعفر پناهی جایزه‌ی ساخاروف را
بردند...
امروز دهم دسامبر، روز جهانی حقوق بشر...
علی عبدی عالی
نوشته: وقتی بخشی از اوپوزوسیونِ مدعیِ حقوق‌بشرخواهی برای ضربه
زدن به دولتِ ایران با هر سیاستِ ضد حقوق‌بشری از جمله تحریم علیه مردمِ ایران
همراهی می‌کنه، یا وقتی خبرنگارِ مدعیِ شفافیت از عمل غیرشفاف و غیراخلاقی‌ش در
ضبطِ بدون اجازه‌ی صدای دیگران با افتخار دفاع می‌کنه، یا وقتی فعال سیاسیِ مدعیِ
منافع ملی ترجیح میده به اسم منافع ملی از منافع گروه و سازمان و هم‌فکرهای خودش
دفاع کنه، دور از انتظار نیست که وزیر آموزش و پرورش از دست رفتن جان دانش‌آموزانِ
پیران‌شهر رو بی‌ارتباط با این وزارت‌خونه بدونه، عذرخواهی نکنه، و مسئولیتی
نپذیره. تازه این آخری ادعاهای پرطمطراقِ بقیه رو هم نداره.
تغییر ممکنه، به شرطی که از
خودمون شروع کنیم. به شرطی که بپرسیم: مسئولیتِ ما در به وجود اومدنِ این شرایط
چیه؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر