۱۳۹۱ تیر ۱۶, جمعه

تهران‌شناسي به سبك پارازيت 88

 ۱۶ آذر به انقلاب ختم می شود. ادامه‌ی انقلاب به آزادی می‌رسد. اما تا رسیدن به خود تندیس آزادی باید همچنان ادامه داد. جمهوری اسلامی با آزادی فاصله دارد. در حالیکه در ظاهر با هم در یک امتداد هستند اما فاصله مطمئنی با هم دارند. جمهوری اسلامی با رسیدن به رودکی تمام می‌شود اما آزادی همچنان ادامه دارد. انگار که جمهوری اسلامی تمام توانش در همراهی با آزادی تا همان رودکی بوده است.
ملت خیابان کوتاهی است که با رسیدن به جمهوری اسلامی پایان می پذیرد.
سفارت انگلیس هم در جمهوری اسلامی قرار دارد. سفارت روسیه با اینکه در نوفل لوشاتو قرار دارد اما آن هم به جمهوری اسلامی نزدیک است.
اگر از انقلاب به آزادی و جمهوری اسلامی بخواهید برسید٬ مسیرها در تضاد با یکدیگر هستند. برای رسیدن به آزادی باید انقلاب را ادامه داد و برای رسیدن به جمهوری اسلامی باید از آزادی و انقلاب فاصله گرفته و انقلاب را رو به پایین رفت.
ایران هم خیابانی است که فقط عده‌ای خاص با عقایدی خاص‌تر در آن جای دارند.
پاسداران همان سلطنت‌آباد سابق است. فقط اسمش عوض شده. جهت همان جهت و شیب همان شیب است.
نبرد به پیروزی می رسد... و برای رسیدن به فرجام به هنگام باید رفت.

پ.ن: اين را پارازيتي‌ها در يكي از برنامه‌ها آبان 88شان خواندند. 
پ.ن2: این پست را از جیمیل میفرستم. آیا درست کار خواهد کرد؟ بالاخره ایرانیم و دسترسی به بلاگر از جای‌جای میهن اسلامی‌مان سخت..

۲ نظر: